سن تنها بیرون رفتن فرزندان، از آن دسته چالشهایی است که دیر یا زود با آن مواجه خواهید شد. دختر یا پسر شما با رسیدن به سنین نوجوانی میخواهد خودش را بهعنوان یک شخصیت بزرگسال و مستقل ثابت کند. به همین خاطر بسیاری از مواقع شما این استدلال را از آنها میشنوید که میگویند “من دیگر بزرگ شدهام! “.
مشکل در رابطه والدین و فرزندان زمانی پیش میآید که شما به اندازه خود نوجوان بزرگ شدنش را باور ندارید. به همین خاطر احتمالا به او اجازه نخواهید داد که به تنهایی از خانه خارج شود. اما بالاخره این اجازه را باید به او بدهید. اگر در حال خواندن این متن هستید یعنی همین حالا هم با این چالش روبرو شدهاید. پس در ادامه همراه ما باشید تا توضیحات بیشتری راجع به مناسبترین سن تنها بیرون رفتن بچهها را با شما در میان بگذاریم.
برای دریافت مشاوره در زمینه سن تنها بیرون رفتن میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 و یا از طریق تلفن های ثابت شهری با شماره 9099070354 جهت ارتباط با مرکز روانشناسی آواژه تماس حاصل نمایید.
منبع: سن تنها بیرون رفتن
نوجوانی یک مرحله طبیعی از رشد فرزند شما است. آنها در این مرحله تفاوتهای بسیاری با دوران کودکی خواهند داشت. به همان اندازه که فرزند شما در سالهای کودکی حرفشنو بود و برای انجام کارهایش از شما کمک میخواست، نوجوان در کارهایش سرکشی کرده و دلش میخواهد تنها و مستقل باشد. یکی از زمینههایی که نوجوانان دوست دارند در آن مستقل باشند این است که بهتنهایی و با دوستانشان بیرون بروند. در واقع آنها میخواهند این را تجربه کنند که دیگر کسی به دنبال آنها نمیآید. و این در مقابل دوستانشان معنی بزرگشدن را به همراه میآورد. اگر در زمینه رفتار با نوجوان چالش های زیادی را تجربه میکنید، توصیه میکنیم که از روانشناس نوجوان راهنمایی بگیرید. برای دریافت مشاوره نوجوان کلیک کنید.
اولین باری که از فرزندتان شنیدید میخواهد مستقل از شما بیرون برود چه احساسی داشتید؟ احتمالا خیلی از این موضوع خوشحال نشدهاید. اما شاید برایتان جالب باشد که تنها بیرون رفتن اگر به درستی مدیریت شود میتواند نتایج مثبت بسیاری برای فرزندتان به همراه بیاورد که احتمالا شما نمیتوانید این نتایج مثبت را با وابسته کردن او به خودتان به دست بیاورید. از جمله مزایای تنها بیرون رفتن میتوانیم به موارد زیر اشاره کنیم. اما در کنار همه این موارد سن تنها بیرون رفتن فرزند خود را بر اساس شخصیت و توانایی های او مشخص کنید.
حتما شما هم در طول دوران تحصیل یا هر زمان دیگری که قرار بود کاری را یاد بگیرید متوجه این مسئله شدهاید که وقتی خودتان یک کار را انجام بدهید بهتر یاد خواهید گرفت تا زمانی که فقط از حرف دیگران یا کتابها راجع به آن بخوانید. در ارتباط با آموزش مهارتهای زندگی و اجتماعی شدن فرزندتان هم قطعا همینطور خواهد بود. دختر یا پسر شما باید از یک جایی به بعد با آنچه از شما راجع به اخلاق و مهارت زندگی یاد گرفته به طور عملی روبرو بشود. در واقع این زمانی است که فرزند شما یادگیریهایش را مورد آزمایش قرار میدهد. در این شرایط شما باید از دور مراقب فرزندتان باشید و به دقت بررسی کنید که آیا او واقعا آنچه را آموزش دیده به کار میبرد؟ سپس سن تنها بیرون رفتن او را مشخص کنید.
برای مثال همه ما این جمله را به فرزندمان یاد میدهیم که اگر غریبهای در خیابان دید نباید همراه او برود. اما تا زمانی که این یک حرف باشد شما نمیدانید فرزندتان آن را یاد گرفته یا خیر. راهکار این است که اجازه بدهید او وارد جامعه بشود، با درخواستهایی که به شکلهای مختلف مطرح میشوند آشنا شود و سپس از تعالیم و نصیحتهای شما استفاده کند. اما یادتان باشد این موضوع هرگز به معنای آن نیست که فرزندتان را در جامعه رها کنید تا از طریق آزمون و خطا یاد بگیرد. بلکه همانطور که گفتیم شما میبایست دورادور از نوجوان مراقبت کنید و هرجایی که احساس میکنید خطری او را تهدید کرده یا او نیاز به یادآوری تعالیم و همراهی شما دارد بلافاصله وارد عمل بشوید.
برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه حریم خصوصی نوجوان کلیک کنید.
سن تنها بیرون رفتن را بر اساس اعتماد به نفس او مشخص کنید. وقتی بر اساس آنچه در بالا گفتیم رفتار کنید این باور را در ذهن فرزندتان ایجاد خواهید کرد که او توانایی فعالیت در جامعه را دارد. با ایجاد این باور شما شخصیتی را تربیت میکنید که اعتمادبهنفس و سلامت روان بالایی دارد. او در آینده و در تمام طول زندگی خودش بر اساس این باور عمل خواهد کرد. به همین میزان وقتی شما دائما به فرزندتان هشدار بدهید که محیط بیرون خطرناک است و بهتر است او بدون شما وارد این فضا نشود.
در حقیقت اعتمادبهنفس و همینطور توانایی اعتمادکردن فرزندتان به جامعه را از بین خواهید برد. در چنین شرایطی احتمالا فرزند شما حتی در سنین بزرگسالی هم نمیتواند بهدرستی با اجتماع ارتباط برقرار کند. زیرا اولا مهارتهای لازم را یاد نگرفته؛ ثانیا شما به او القا کردهاید که جامعه پر از خطر است. و او به تنهایی نمیتواند در این جامعه دوام بیاورد.
درست است که نوجوان دلش میخواهد بهتنهایی از خانه بیرون برود اما آیا والدین این اجازه را به او میدهند؟ در بسیاری اوقات جواب منفی است. حداقل برای مدتی میان والدین و فرزندشان بر سر این موضوع اختلاف پیش خواهد آمد و این اختلاف دیریازود با کوتاهآمدن یکی از طرفین برطرف میشود. به همین خاطر است که بسیاری از والدین از روانشناسان خانواده راجع به سن تنها بیرون رفتن میپرسند. آنها در واقع به دنبال این هستند که بدانند دقیقا از چه زمانی میتوانند با خیال راحت به فرزندشان اجازه بدهند که از خانه بیرون برود.
شاید برایتان جالب باشد اگر بگوییم روانشناسان در پاسخ به این سؤال هیچ سن دقیقی را نمیتوانند بیان کنند. در حقیقت تنها و مستقل بیرون رفتن چیزی نیست که از یک سن مشخص به بعد برای فرزند شما عادی بشود. این مسئله مهارتی است که شما میبایست بهتدریج و با کمککردن به فرزندتان در ابعاد مختلف زندگیاش، او را برای برعهده گرفتن آن آماده کنید. پس این کاملا برعهده شماست که میخواهید چه زمانی فرزندتان را برای روبروشدن با دنیای واقعی آماده کنید. بنابراین سن تنها بیرون رفتن فرزند را بر اساس توانایی های او بسنجید.
بعد از اینکه سن تنها بیرون رفتن فرزندتان را مشخص کردید؛ زمان آن رسیده که مهارت های لازم برای مستقل شدن را آموزش ببیند. در این مقاله راجع به این مهارت ها توضیح داده ایم.