برنامه ریزی برای کنکور اولین پله موفق شدن در این آزمون است. اگر شما هم جزء دانشآموزانی هستید که قرار است بهزودی در کنکور شرکت کنید باید خودتان را برای این رقابت آماده کنید. حتماً هم این را میدانید که برای موفقیت در کنکور سراسری باید خوب درس بخوانید؛ و البته که خوب درسخواندن نیاز به یک برنامه خوب دارد. به همین خاطر اگر میخواهید در این آزمون موفق باشید قبل از هر چیز باید با اصول برنامهریزی تحصیلی آشنا شوید. دورهکردن درسها، خلاصهبرداری، تستزدن در زمانهای مناسب و همینطور انعطافپذیری برنامه از مهمترین نکاتی هستند که باید رعایت کنید. ما در این مطلب سعی میکنیم تا کمی بیشتر راجع به برنامه ریزی برای کنکور صحبت کنیم.
منبع: برنامه ریزی برای کنکور 1402 | آموزش نحوه برنامه ریزی کنکور
کنکور، یکی از بزرگترین رقابتهایی است که ما در زندگی آن را تجربه میکنیم. برای ورود به دانشگاه، درسخواندن و تبدیلکردن خودمان به یک نیروی متخصص اول باید از سد کنکور رد شویم. همانطور که گفتیم اولین قدم برای اینکه بتوانیم این مرحله از زندگی را با موفقیت پشت سر بگذاریم برنامه ریزی است. بدون برنامه شما در حقیقت نقشهای برای مسیرتان ندارید.
به همین خاطر دیر یا زود به جایی میرسید که احساس میکنید شرایط آنطور که باید پیش نمیرود. ممکن است مطالب درسی را با هم قاطی کنید؛ بعضیها را فراموش کنید؛ و یا بدتر از همه اصلاً نتوانید بعضی از منابع را تمام کنید. بهعلاوه داشتن یک برنامه خوب باعث میشود شما آرامش روانی بیشتری را هم تجربه کنید. وقتی ما برنامه داشته باشیم اوضاع برایمان قابلپیشبینیتر خواهد بود. همین باعث میشود خیلی از اضطرابها را تجربه نکنیم.
اینکه برای خودتان یک برنامه بنویسید سادهترین بخش کار است. اما یادتان باشد که هر برنامهای شما را به هدفتان نمیرساند. برنامههای اشتباه درست به همان اندازه به شما ضرر میزنند که برنامه نداشتن خواهد زد. به همین خاطر بهتر است بعضی نکات را در برنامهریزیهایتان در نظر داشته باشید.
یادتان باشد که سنگ بزرگ علامت نزدن است. خیلیها در اولین قدم و وقتی با حجم درسها روبهرو میشوند دچار استرس خواهند شد. ممکن است شما نگران این باشید که اگر با یک برنامه سبک شروع کنید نمیرسید همه کتابها را بخوانید. یا شاید بخواهید یک برنامه کمالگرایانه برای خودتان بریزید. اما تجربه نشان میدهد این کارها عاقبتی به غیر از شکست ندارند.
اولین قدم در برنامه ریزی برای کنکور این است که شما تواناییهایتان را در نظر بگیرید. وقتی برنامهای بریزید که از توان شما برای درسخواندن سنگینتر باشد دیریازود از انجامدادن آن خسته میشوید. و در نتیجه احساسات منفی مثل ناتوانی، از دست دادن اعتمادبهنفس و شکستخوردن به سراغتان میآید. همین احساسات هم باعث میشود که انگیزهتان را برای درسخواندن از دست بدهید. پس در اولین قدم سعی کنید درست بهاندازه توانایی و عادتهای درسیتان برنامه بریزید. پس از مدتی میتوانید به آرامی حجم مطالبی که میخوانید و ساعت مطالعهتان را بیشتر کنید.
هرگز نباید برای همه ساعتهای روز و هفته خود برنامه بریزید! یادتان باشد که جایی را برای اتفاقات غیرمنتظره خالی کنید. برای مثال ممکن است یک روز بیمار شوید و نتوانید درس بخوانید. پس برنامه هفتگی شما باید زمانهای خالی داشته باشد که در آنها بتوانید قسمتهای عقبافتاده را جبران کنید. اگر هم همه چیز طبق برنامه پیش رفت شما ضرر نخواهید کرد. میتوانید زمانهایی را به که به این قسمت اختصاص دادهاید برای دورهکردن و تثبیت مطالب یا حتی پیش رفتن و جلو انداختن برنامهتان استفاده کنید.
یک اشتباه بسیار رایج این است که ما در سال کنکور تفریح و استراحت را به صفر میرسانیم. در حقیقت بیشتر ما فکر میکنیم اگر این کار را نکنیم زمان کافی برای خواندن همه مطالب نخواهیم داشت. شاید این مسئله در ظاهر درست به نظر برسد. و البته در کوتاهمدت هم شما را به خواستهتان خواهد رساند. اما مطمئن باشید که در بلندمدت از این قانون آسیب خواهید دید.
روان ما به این شکل طراحی شده که برای سلامتش به تفریح نیاز دارد. در حقیقت تفریحکردن باعث میشود شما انرژی کافی برای ادامه فعالیتهایتان را پیدا کنید. در کنار تفریح، خواب کافی هم از دیگر مواردی است که باید به آن توجه کنید. در طول خواب علاوه بر اینکه شما خستگی در میکنید سلولهای مغزی مطالب خوانده شده را مورد بررسی قرار خواهند داد؛ و در حقیقت در این زمان تثبیت مطالب اتفاق میافتد. اگرچه ما هم قبول داریم که در سال کنکور باید زمان بیشتری را صرف هدفتان کنید و کمتر به تفریح و استراحت بپردازید؛ اما یادتان باشد به صفر رساندن این مسائل اصلاً تأییدشده نیست. درست مانند هر موضوع دیگری در این شرایط نیز حفظ تعادل اهمیت بسیاری دارد.
اگر مطالبی که خواندهاید را مرور نکنید همه آنها فراموش خواهند شد. پس این نکته را هم به خاطر داشته باشید که در برنامه ریزی برای کنکور نباید فقط روبهجلو حرکت کنیم. بعضیها فکر میکنند هدف اصلی در برنامهریزی تنها تمامکردن کتابها است؛ و در نتیجه اصلاً به مرور مطالب فکر نمیکنند. گروه دیگری هم هستند که معتقدند بعد از اینکه حداقل یکبار کتابها را کامل تمام کردند میبایست به سراغ مرور بروند. اما هر دوی این باورها اشتباه است.
اولاً همانطور که گفتیم مرورنکردن باعث میشود مطالب را فراموش کنید. در نتیجه این وضعیت فرقی با نخواندن مطالب ندارد. ثانیاً اگر مرور را به یک زمان دور موکول کنید حجم بالایی از مطالب از ذهنتان پاک میشود. و در نتیجه باید زمان نسبتاً زیادی برای یادآوری و تثبیت مطالب بگذارید. پس بهتر است در زمانهای مشخص به عقب برگردید و پس از مرور و تثبیت مطالب مجدداً به سراغ پیشروی بروید.
یک برنامه زمانی شما را به هدف میرساند که هدفی وجود داشته باشد. پس فکر نکنید برنامه ریزی برای کنکور تنها این است که ساعتهایتان را در روز، هفته و ماه پر کنید. ساعتهای درسی شما و حجم مطالبی که در هر روز میخوانید باید کاملاً کنترل شده باشد. بهترین راه برای رسیدن به این مسئله این است که از آخر به اول بیایید. ابتدا مشخص کنید هر کتاب چند صفحه است و چند ماه فرصت دارید؟
یک ضرب و تقسیم ساده به شما خواهد گفت که در هر ماه میبایست چقدر از هر کتاب را بخوانید. وقتی متوجه حجم مطلبی که باید در یک ماه بخوانید شدید، همین کار را برای هفتهها و روزها هم انجام بدهید. با این روش شما حجم مطالبی که باید بخوانید را بهدرستی در برنامهتان پیدا خواهید کرد. در نتیجه احتمال اینکه در آینده با مشکلاتی مثل تمامنکردن مطالب روبهرو شوید کمتر خواهد بود.
زمانهایی را به ارزیابی برنامهتان اختصاص بدهید. برای مثال میتوانید آخر هفته و آخر ماه را برای این کار تعیین کنید. با دقت بررسی کنید که آیا به هر چیزی که میبایست در این هفته یا ماه میرسیدید رسیدهاید؟ چه نکاتی را بهتر است در برنامه هفته آیندهتان لحاظ کنید؟ نقاط ضعف و قوت برنامهتان چه بوده است؟ این کار به شما کمک میکند قبل از اینکه دیر بشود جلوی بعضی از اشتباهات را بگیرید. اگر در نحوه برنامهریزیتان مشکلی وجود دارد که به تنهایی نمیتوانید آن را حل کنید بهتر است از یک مشاور متخصص در این زمینه کمک بگیرید.
سؤالات کنکور در همه مقاطع تستی هستند. این در حالی است که ما در تمامی امتحانهایی که دادهایم از سؤالات تشریحی استفاده شده است. به همین خاطر بسیاری از دانشآموزان راهکار تستی خواندن مطالب و جوابدادن به سؤالات چهارگزینهای را نمیدانند. تنها راه برطرفکردن این مشکل این است که در طول سال تستزدن را جدی بگیرید.
از کتابهای کمکدرسی که در بازار وجود دارند و همینطور آزمونهای آزمایشی کمک بگیرید. مطمئن باشید بهترین راه برای یادگرفتن این موضوع، تمرین کردن آن است. هرچقدر بیشتر این کار را انجام بدهید راه و روش تستی خواندن و همینطور حلکردن تستها را بهتر یاد خواهید گرفت.
کنکور رقابتی است که حداقل برای یک سال زندگی شما را درگیر خودش میکند. و همانطور که احتمالاً میدانید زندگی شما در تمامی ابعاد آن، درگیر کنکور میشود. شما علاوه بر اینکه نیاز دارید راه و روش درست درسخواندن و مرورکردن را یاد بگیرید، باید راههای حفظ انگیزه، مراقبت از سلامت روحی، متعادل نگهداشتن سایر بخشهای زندگی و بسیاری از چیزهای دیگر را یاد بگیرید. به عبارتی باید بگوییم شما نیاز دارید که سبک زندگی خودتان را به طور کامل تغییر بدهید. برای رسیدن به این هدف بهترین راه این است که از یک مشاور متخصص کمک بگیرید.
مشاورین با توجه به اطلاعاتی که راجع به ساختار مغز و روشهای یادگیری دارند بهخوبی میتوانند اصول صحیح درسخواندن و یادگرفتن مطالب را به شما آموزش بدهند. بهعلاوه آنها با توجه به تخصص و تجربهای که دارند بهخوبی میتوانند به شما برای حفظ روحیه و انگیزهتان کمک کنند. یکی دیگر از نقاط قوت کمکگرفتن از مشاورین این است که آنها میتوانند استعدادهای شما را مشخص کنند. در نتیجه شما برخلاف بسیاری از دانشآموزان دیگر دچار سردرگمی بابت انتخاب رشته و مسیر زندگی نخواهید شد. پس اگر میخواهید سال کنکورتان را با موفقیت پشت سر بگذارید بهتر است کمکگرفتن از مشاورین متخصص را در اولویت برنامههایتان قرار بدهید.
برای دریافت مشاوره در زمینه برنامه ریزی برای کنکور می توانید با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی آواژه از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
در برنامه ریزی برای کنکور باید چقدر به ساعات مطالعه توجه کنیم؟
ساعت مطالعه شما برای کنکور عددی نیست که از قبل مشخص باشد. شما باتوجهبه شرایط و توانایی خودتان میبایست یک عدد را در نظر بگیرید. سپس سعی کنید بهمرور این مقدار را افزایش بدهید.
منبع: برنامه ریزی برای کنکور 1402 | آموزش نحوه برنامه ریزی کنکور
آلپرازولام با نام تجاری زاناکس و به شکل قرصهای نیم و یک میلیگرمی در داروخانهها موجود هستند. این دارو از خانواده بنزودیازپینها است که خاصیت ضد اضطرابی، آرامبخشی و خوابآوری دارند. شما تنها با نسخه پزشک میتوانید این دارو را تهیه کرده و برای درمان کوتاه مدت مشکلاتی نظیر کاهش علائم اضطراب از آلپرازولام بهره ببرید. یکی از کاربردهای شایع دارو کمک به کاهش اضطراب است. توصیه میکنیم برای درمان اضطراب و دریافت نتیجه، علاوه بر استفاده از داروهایی مانند آلپرازولام از روشهای روان درمانی نیز بهرهمند شوید.
منبع: آلپرازولام یا زاناکس | موارد مصرف، عوارض و تداخلات
همانطور که در ابتدا اشاره کردیم آلپرزولام در گروه دارویی بنزودیازپینها قرار میگیرد و بیشتر داروهای گروه بنزودیازپین خاصیتهای ضد اضطرابی، آرامبخشی و خوابآوری دارند. شما میتوانید از آلپرازولام برای درمانهای کوتاه مدت استفاده کنید.
از جمله موارد کاربرد آلپرازولام میتوان به کاهش علائم اضطراب، مشکلات خواب، اختلال هراس یا حملات پانیک و همچنین درمان PMS یا سندروم پیش از قاعدگی اشاره کرد.
تجویز داروی آلپرازولام برای دورههای درمانی کوتاه مدت و تحت نظر پزشک صورت میگیرد. توجه داشته باشید که این دارو علائم اضطراب را تا حدودی بهبود میبخشد و هیچگاه به عنوان درمان اصلی اضطراب به کار گرفته نمیشود. شما میتوانید در کنار استفاده از آلپرازولام برای اثرات بیشتر از روشهای روان درمانی و شرکت در جلسات مشاوره نیز کمک بگیرید.
اگر داروی آلپرازولام را طبق دستور پزشک مصرف کنید موجب کاهش اضطراب، بهبود وضعیت خواب و آرامش جسمی و روانی میشود. البته باید اشاره کنیم که هر دارو در کنار اثرات مفید درمانی میتواند عوارض جانبی نیز ایجاد کند. شدت عوارض جانبی از خفیف تا شدید متغیر بوده و نوع عارضه جانبی نیز در هر فرد با فرد دیگر متفاوت است. برخی از مهمترین و شایعترین عوارض جانبی ناشی از مصرف آلپرازولام به شرح زیر است. برای آشنایی بیشتر حتما درباره اختلالات اضطرابی نیز بخوانید.
خوابآلودگی
گیجی
افسردگی
کاهش ترشح بزاق و خشکی دهان
تاری دید
تغییر میل جنسی
اسهال یا یبوست تهوع و استفراغ
اختلال در تکلم
عدم هماهنگی و از دست دادن تعادل هنگام راه رفتن
مصرف همزمان آلپرازولام بارخی از داروها شامل داروهای شیمیایی، گیاهی و حتی مکملها ممکن است تداخل داشته باشد و منجر به بروز عوارض جانبی خطرناکتر شود. اگر دارویی استفاده میکنید بهتر است هنگام مراجعه به پزشک جهت جلوگیری از تداخلات دارویی به پزشک اطلاع دهید. چند نمونه از داروهایی که با آلپرازولام تداخل دارند، به شرح زیر هستند.
ضد افسردگیها: سیتالوپرام، سرترالین و …
سایر بنزودیازپینها: دیازپام، کلونازپام، اگزازپام و ...
مسکنها: استامینوفن، بروفن
مسکنهای مخدر (نارکوتیکها): مورفین، متادون، پتدین
خوابآورها: مصرف همزمان این دسته دارویی با آلپرازولام ممکن است منجر به مرگ ناگهانی حین خواب شود.
آنتیهیستامین یا داروهای ضد حساسیت: دیفنهیدرامین، سیتریزین (مصرف همزمان این داروها با آلپرازولام عوارضی مانند خوابآلودگی را تشدید میکند.)
فلوکستین، سایمتیدین، دیسولفیرام: این داروها میتوانند با کاهش متابولیسم دارو، اثربخشی آلپرازولام را افزایش دهند.
سیگار کشیدن نیز با افزایش متابولیسم آلپرازولام از تاثیر آن بکاهند.
استفاده از داروی آلپرازولام در دوران بارداری، شیردهی و کودکان ممنوعیت دارد. تنها با بررسی شرایط بیمار و تحت نظر پزشک ممکن است این دارو برای زنان باردار یا در دوران شیردهی تجویز گردد.
افراد سالمند از نظر مصرف آلپرازولام مشکلی ندارند اما این افراد بیشتر از سایرین در معرض خطر بروز عوارض جانبی هستند. بنابراین سالمندان را از نظر بروز عوارض جانبی تحت نظر بگیرید.
در صورتی که سابقه بیماریهای ریوی، کلیوی، کبدی، تشنج و افسردگی دارید، حتما پیش از تجویز دارو به پزشک خود اطلاع دهید.
به دلیل ایجاد خوابآلودگی پس از مصرف آلپرازولام، از انجام فعالیتهایی که نیاز به هوشیاری و تمرکز دارند مانند رانندگی بپرهیزید.
دارو را ناگهانی و سرخود ترک نکنید. برای ترک دارو باید زیر نظر پزشک باشید. برنامه ترک آلپرازولامبه صورت کاهش تدریجی دوز دارو است. ترک ناگهانی آلپرازولام موجب بروز علائم سندروم ترک مانند تشنج، تعریق، لرزش خواهد شد.
میتوانید آلپرازولام را قبل یا بعد از غذا مصرف کنید. همچنین آن را در دمای ۱۵ تا ۳۰ درجه و دور از نور نگهداری کنید.
اگر یک نوبت مصرف دارو را فراموش کردید، به محض بi یاد آوردن آن را استفاده کنید. اگر نوبت فراموش شده نزدیک به نوبت بعدی مصرف است، نیازی به مصرف داروی فراموششده نیست و از دو برابر کردن دوز مصرفی خودداری نمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه قرص آلپرزولام میتوانید در ساعت از روز برای مشاوره تلفنی از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی آواژه تماس حاصل نمایید.
اختلالات شخصیت دسته C یا ج گروه سوم اختلالات شخصیت است که با منش افراد در ارتباط میباشد. این دسته به 3 گروه تقسیم میشود. که شامل اختلال شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی- جبری است. هر 3 گروه تجربه اضطرابی و هراسان دارند. این اختلالات معمولا از دوران بزرگسالی آغاز میشود و تمام عمر همراه فرد خواهد بود. البته که این افراد باید برای بهبود شرایط زندگی تحت درمان قرار بگیرند، معمولا روان درمانی برای بینش و کنترل رفتار فرد و دارو درمانی برای کاهش علائم اضطرابی، هراس و افسردگی این افراد مورد استفاده قرار میگیرد.
منبع: اختلالات شخصیت دسته C یا ج | اختلال های شخصیت کلاستر C
اختلالات شخصیت دسته c یا ج با تفکر، رفتار اضطرابی و هراسان مشاهده میشود. این دسته به 3 گروه تقسیم میشود. که شامل اختلال شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی-جبری است. این اختلال الگوی پایدار رفتار و تجربه های درونی است که با انتظارات فرهنگی مغایرت دارد. این افراد انعطاف ناپذیر هستند. گروه اول منزوی هستند و از انتقاد دیگران هراسانند. گروه دوم به شخصی بسیار وابسته میشوند. و به تنهایی توانایی تصمیم گیری ندارند. و گروه سوم شخصیت وسواسی جبری دارند که به شدت کمال طلب هستند.
برای درمان اختلال شخصیت دسته c یا ج از روش های روان درمانی و دارو درمانی استفاده میشود. بهتر است که این دو روش در کنار هم به بهبودی فرد کمک کند. دارو درمانی تنها توسط پزشک و متخصص صورت میگیرد. از استفاده نابجای داروها خودداری کنید. برای درمان خود یا دیگران حتما از روانشناس کمک بگیرید.
به اختلالاتی که در مزاج، خلق و خو و سرشت افراد اثر بگذارد، اختلال شخصیت میگویند. و معمولا این اختلالات در کودکی ریشه دارد. در واقع شخصیت افراد طرز فکر، احساس و رفتاری است که شخص را از سایر افراد متمایز میکند. و شخصیت افراد در طول زمان ثابت میماند.
اختلالات شخصیت یک سری الگوهای هستند که با فرهنگ و جامعه مغایرت دارد. انعطاف پذیر و فراگیر نیز نیستند. این اختلالات در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع شده. و باعث بروز رفتارهای عجیب در فرد خواهد شد. اختلالات شخصیت به 3 دسته تقسیم میشود.که در این مقاله راجب اختلالات شخصیت دسته c یا ج توضیحات دادهایم. دسته ج اختلالات شخصیت به 3 دسته اختلال شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی-جبری تقسیم میشود.
اولین دسته اختلالات شخصیت دسته C یا ج، اختلال شخصیت اجتنابی است. این دسته از افراد خجالتی هستند اما غیر معاشرتی نیستند. نسبت به جامعه منزوی هستند. علاقه به برقراری ارتباط با دیگران دارند اما زمانی که دیگران به آنها اطمینان محکمی مبنی بر عدم برخورد انتقادی دهند. این افراد ترس های غیر قابل توجیه از طرد شدن توسط جامعه دارند. در بیشتر موارد احساس تنهایی دارند ولی از روابط خارج از خانواده دوری میکنند.
میزان شیوع اختلال شخصیت اجتنابی در اختلالات شحصیت دسته C یا ج، 2 تا 3 درصد جامعه است. این افراد هنگام مصاحبه با دیگران به شدت اضطرابی میشوند. بسته به علاقه نسبت به فرد مقابل هنگام مصاحبه، حرکات پر تنش و عصبی آنها بالا و پایین میشود. هرگونه صحبت فرد مقابل یا مصاحبه گر را انتقاد تلقی میکنند. ملاک های DSM-5 در رابطه با این اختلال شامل موارد زیر است.
به دلیل اینکه از انتقاد و عدم تایید دیگران هراس دارد، از فعالیت های شغلی که موجب تماس بین فردی با افراد گوناگون است اجتناب میکنند.
علاقه ای به معاشرت با دیگران ندارند، مگر اینکه اطمینان حاصل کنند که مورد علاقه و دوست داشتنی هستند.
در روابط نزدیک خود به دلیل تمسخر یا ترس از شرمندگی ، خود داری نشان میدهند.
نسبت به اینکه مورد انتقاد قرار بگیرند یا طرد شوند، در موقعیت های اجتماعی مشغله ذهنی دارند.
دومین نوع اختلالات شخصیت دسته C یا ج، اختلال شخصیت وابسته است. در این اختلال افراد نیازهای خود را بر اساس نیاز های دیگران میچیند. و مسئولیت های زندگی خود را گردن دیگران میاندازد. اگر مدت کمی را به تنهایی سپری کنند احساس ناراحتی میکنند و به خود اطمینان ندارند. این افراد برای رفع نیاز های عاطفی به شدت به دیگران اعتماد میکنند. این افراد نسبت برای خود تصمیم درستی نمیگیرند. این اختلال در خانم ها به نسبت بیشتر از آقایان است. و بر اساس بررسی ها، نیم درصد تمام اختلالات شخصیت در این قسمت قرار میگیرد. این افراد از تصمیم گیری اجتناب میکنند، مگر اینکه با با افراد بسیاری مشورت کرده باشند و از تصمیم اطمینان پیدا کرده باشند.
اختلال شخصیت وابسته که نوع دوم اختلالات شخصیت دسته C یا ج است در فرزندان کوچک خانواده بیشتر از بزرگسالان مشاهده میشود. حتی افرادی که در کودکی بیماری جسمانی مزمن داشته اند. بیش از بقیه به اختلال شخصیت وابسته مبتلا میشوند. این افراد کارکردهای شغلی مختلی دارند زیرا توانایی مستقل شدن ندارند. توانایی ابراز وجود و جرات مندی ندارند. اگر فردی که به آن وابسته هستند مدت زمان زیادی را غیب شود. امکان بروز افسردگی اساسی در این افراد افزایش مییابد. ملاک های تشخیص DSM-5 در رابطه با اختلال شخصیت وابسته شامل موارد زیر است.
بدون توصیه و نظر اطرافیان در تصمیم گیری های خود با مشکل روبرو میشوند.
بسیار نیاز دارد که بقیه مسئولیت مسائل عمده زندگی آن ها را بر عهده بگیرند.
به دلیل ترس از دست دادن، توانایی تایید و حمایت در ابراز مخالفت با دیگران را ندارند.
در شروع طرح ها، برنامه ریزی ها و انجام امور خود با مشکل روبرو میشوند.
در صورت تنها بودن احساس درماندگی و ناراحتی دارند. این احساس به دلیل ترس اغراق آمیز از ناتوانی در مراقبت از خود است.
جهت دستیابی به حمایت و محبت دیگران زیاده روی دارند، تا جایی که فرد مقابل دست به انجام کارهای ناخوشایند میزند.
سومین نوع اختلالات شخصیت دسته C یا ج، اختلال شخصیت وسواسی -جبری است. این افراد هیجانات محدودی دارند. بسیار منظم و مرتب هستند. سرسختی و بلا تکلیفی از خصوصیات شخصیتی این افراد است. این افراد کمالگرا هستند و برخی از رفتارهای مشابه با اختلال وسواس فکری عملی دارند. اما افکار مزاحم و ناخواسته این اختلال را تجربه نمیکنند. این افراد از بینش برخوردار نیستند و بیشتر از بقیه افراد شکایت میکنند.
میزان شیوع این اختلال در اختلالات شخصیت دسته C یا ج، 2 تا 8 درصد افراد جامعه است. در مردان نسبت به زنان بیشتر است. در فرزندان اول خانواده نیز بیشتر مشاهده میشود. این افراد در مصاحبات رفتاری خشک، رسمی و محکم دارند. خلق بسیار جدی دارند و پاسخ های طولانی به همه سوالات میدهند. این افراد از مکانیسم های دفاعی مانند جداسازی، دلیل تراشی، ابطال، وارونه سازی و ذهنی سازی استفاده میکنند. ملاک های تشخیص DSM-5 در رابطه با اختلال وسواسی جبری شامل موارد زیر است. اشتغال ذهنی با جزئیات، فهرست ها، قوانین، ترتیب و نظم، برنامه ها یا سازماندهی تا حدی که هدف مهم فعالیت فراموش میشود.
کمال طلبی که مانع انجام کارها میشود.
خود را بسیار افراطی وقف تولید و کار میکنند. به حدی که روابط با دوستان و فعالیت های تفریحی را فدا میکنند.
در رابطه با رفتارها و موضوعات اخلاقی، ارزش ها و اصول، فردی بسیار سخت گیر و دقیق میشوند. انعطاف ناپذیر و بیش از حد با وجدان هستند.
در رهایی اشیاء بسیار ناتوان هستند.
از واگذاری کارها و امور به دیگران به شدت اجتناب میکنند. مگر اینکه کاملا بپذیرند و تسلیم شوند که فرد مقابل کارها را به شیوه ای درست و قابل قبول انجام میدهد.
اختلالات شخصیت دسته C یا ج بسته به نوع بیماری که شامل شخصیت اجتنابی، وابسته و وسواسی- جبری است. نوع درمان مشخص میشود. در این بخش از مقاله در رابطه با درمان هر کدام از این 3 دسته توضیح دادهایم.
برای درمان اختلال شخصیت اجتنابی که اولین نوع اختلالات شخصیت دسته C یا ج است، 2 روش درمانی که شامل روان درمانی، گروه درمانی و دارو درمانی است در نظر گرفتهمیشود.
روان درمانی
یکی از روش های درمانی برای اولین نوع اختلالات شخصیت دسته C یا ج، روان درمانی است. در این روش درمانی، درمانگر در جستجوی ترس ها و اضطراب های درمانجو است. زمانی که این ترس ها ریشه یابی شد روش درمانی مناسب بر اساس تشخیص روانشناس آغاز میشود.
گروه درمانی
گروه درمانی نیز یکی از روش های روان درمانی برای اختلال شخصیت اجتنابی است. در این روش درمانی بیمار متوجه میشود که حساسیت های آنها چه تاثیری در روابط و خودشان دارد.
دارو درمانی
دارو درمانی معمولا برای کاهش علائم اضطراب و افسردگی است که فرد همراه با نوع اول اختلالات شخصیت دسته C یا ج تجربه میکند. بر اساس تشخیص متخصص، داروهای مختلف با دوز مناسب باعث کاهش علائم بیمار میشود.
دومین دسته و نوع اختلالات شخصیت دسته C یا ج، اختلال شخصیت وابسته است. این افراد توانایی انجام امور به تنهایی ندارند و بسیار به دیگران وابستهاند. اگر تحت درمان قرار نگیرند، با غیب شخص وابسته به افسردگی اساسی مبتلا میشوند. 2 روش درمانی برای این افراد در نظر گرفته شده است. که در ادامه توضیح دادهایم.
روان درمانی
در روش روان درمانی برای درمان نوع دوم اختلالات شخصیت دسته C یا ج، درمانجو به بینش از رفتار خود میرسد. در این روش درمانگر به درمانجو کمک خواهد کرد تا رفتارهای اولیه خودش را شناسایی کند و بدون کمک به دیگران به فردی مستقل تبدیل شود.
دارو درمانی
یکی از روش های درمانی برای افراد مبتلا به نوع دوم اختلالات شخصیت دسته C یا ج، دارو درمانی است. در این روش متخصصین برای کاهش علائمی مانند اضطراب و افسردگی که در افراد وابسته بروز پیدا میکند، دارو تحویز میشود.
سومین نوع اختلال شخصیت دسته c یا ج، اختلال شخصیت وسواسی- جبری است. این افراد به شدت سخت گیر و کمال طلب هستند. و اگر تحت درمان قرار نگیرند به مشکلات جدی روبرو خواهند شد. برای درمان این افراد از 2 روش روان درمانی و دارو درمانی استفاده میکنند. که در ادامه توضیح دادهایم.
روان درمانی
یکی از روش های درمانی برای نوع سوم اختلال شخصیت دسته c یا ج، روان درمانی است. در این روش درمانی فرد را به بینش نسبت به رفتار خود میکنند. کمال طلبی را در این افراد کاهش میدهند. روند درمان این افراد معمولا طولانی و پیچیده است. این افراد معمولا از تحصیلات بالایی برخوردارند و در درمان های گروهی و رفتار درمانی با نتایج خوبی روبرو میشوند.
دارو درمانی
برای نوع سوم اختلال شخصیت دسته c یا ج از روش دارو درمانی برای کاهش علائم افسردگی استفاده میکنند. داروهای ضد تشنج و ضد افسردگی برای درمان این افراد بر اساس تشخیص پزشک تجویز میشود.
اختلالات شخصیت دسته ج دارای ویژگی های مشترکی مثل اضطراب و هراس هستند که آن ها را از سایر دسته ها متمایز می کند. این شخصیت ها در ارتباط با دیگران در واقع به نحوی منزوی و احساس تنهایی می کنند. ریشه های اختلالات شخصیت دسته ج در کودکی و ژنتیک آن ها نهفته است. اما با دریافت خدمات درمانی می توان تا حد زیادی آن ها را تغییر داد. مرکز مشاوره آواژه به صورت تلفنی و حضوری در زمینه اختلال شخصیت دسته c یا ج به مراجعان مشاوره میدهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه اختلال شخصیت دسته c یا ج می توانید با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی آواژه از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
منبع: اختلالات شخصیت دسته C یا ج | اختلال های شخصیت کلاستر C
بهترین و بدنترین روش های تنبیه کودک کدامند ؟ همه کودکان به حمایت عاطفی والدینشان وابسته هستند. زمانی که والدین از روش های آزاردهنده مختلف برای تنبیه فرزند خود استفاده می کنند، با مشکلات مربوط به سلامت روانی، عاطفی و جسمانی کودک مواجه می شوند. به عبارت دیگر، برخی تنبیه ها می توانند اثرات مخربی بر رشد و تکامل کودک داشته باشند. اگر والدین بخواهند برای کودک تنبیه مناسبی در نظر بگیرند، در وهله اول بهتر است متوجه این شوند که چرا کودک آن رفتار یا کار خاص را انجام داده است. امیدواریم این مقاله به شما کمک کند تا با بهترین و بدترین روش های تنبیه کودک آشنا شوید و هرگز از روش های تنبیه کودک مخرب برای رشد و تکامل وی استفاده نکنید.
منبع: تنبیه کودک | بهترین روش تنبیه کودکان
چرا باید از تنبیه کودک استفاده کنیم یا چرا اصلا باید یک کودک را تنبیه کرد ؟ قبل از هر چیزی بهتر است تا با دلیل تنبیه کودک آشنا شویم. تنبیه کودک یک بخش از تربیت کودکان است تا بتوانیم به او تفاوت بین کار درست و غلط را آموزش دهیم. در صورتی که کودک تفاوت بین کار درست و غلط را نفهمد. قطعا بعدا در زندگی دچار مشکلات تحصیلی شغلی و حتی روانی می شود. بنابراین برای تربیت کودک به تنبیه نیز نیاز است.
بر اساس تحقیقات و مطالعات انجام شده در کودکان تنبیه کودک باید به گونه ای باشد که اعتیاد به نفس او خرد و شکسته نشود و در عین حال متوجه کار اشتباه خود گردد. بر همین اساس بهتر است والدین با استراتژی و روش های درست تنبیه کودکان آشنا شوند.
تا کنون هیچ روش و راه قطعی برای تنبیه کودک اثبات نشده است. به همین دلیل والدین بهتر است بسته به شرایط و سبک تربیتی خود از یک متخصص کودک برای تربیت فرزندانشان کمک بگیرند. در ادامه به توضیح نکات کلی در تنبیه کودک تقریبا تمام والدین باید رعایت کنند اشاره شده است.
در ادامه به بررسی اصول و استراتژی هایی که والدین باید در زمان تببیه کودک از آنها استفاده کنند اشاره شده است.
مهمترین نکته ای که همواره باید در خاطر داشته باشید این است که اگر قوانین شما متغییر باشد فرزند شما هیچوقت نمی تواند متوجه کار های اشتباه و بد خود شود. به همین خاطر همواره باید از یک ثبات تربیتی برای تشویق و تنبیه کودک خود داشته باشید.
تنبیه ناهماهنگ و بی ثبات به کودک آموزش می دهد که داشتن یک رفتار بد همیشه اشکال ندارد.قوانین یکسانی برای تربیت فرزندان خود داشته باشید
همواره قوانین یکسانی برای تنبیه و تشویق فرزند خود داشته باشید تا فرزند شما بتواند قوانین تربیتی را بفهمد و همچنین مجازاتی که برای زیر پا گذاشتن قوانین با آن روبرو خواهد شد را بداند.
قوانینی که برای تنبیه کودک خود در نظر گرفته اید را بدون دلیل تغییر ندهید.
با فرزند خود در مورد چرایی رعایت قوانین تربیتی و تنبیه خود صحبت کنید تا دلیل اشتباه بودن هر کار خاص اشتباه خود را بداند.
رفتار های اشتباه فرزندانتان را هر زمانی که کار اشتباهی انجام داد به او گوش زد کنید. در صورت تکرار و لرزوم برای رفتار ها و کار های بد تنبیه تعیین نمایید.
رفتاری که از او انتظار دارید را به او گوشزد کنید
در زمانی که فرزندتان رفتار درستی دارد و رفتار اشتباه خود را کنار گذاشته او را تشویق کنید.
از همان روز اول برای هر کار اشتباهی یک تنبیه معقولانه و منصفانه در نظر بگریید. از وضع کردن یک تنبیه سخت خود داری کنید تا در ادامه در اجرای تنبیه با مشکل مواجه نشوید و مجبور شوید تنبیه ساده تری را انتخاب کنید.
اگر کودک شما دلیل تنبیه شدن خود را نفهمد برای تغییر رفتار خود نیز تلاشی نخواهد کرد. به همین دلیل مهم است که شما از همان زمان کودکی برای فرزند خود معیار هایی تعیین کنید تا بتواند فرق کار های نادرست را از درست تشخص دهد. بهترین راهکار شفاف سازی و روشن کردن مرز های مشخصی برای فرزند است. که در صورت تکرار یک رفتار بد تنبیه می شود.
بدیهی است که با برزگتر شدن کودک درک او از مسائل و مرز ها بیشتر خواهد شد.
کودک نوپا قطعا نمی تواند متوجه شود که نباید بر روی دیوار نقاشی کند در این موارد از سخرانی پرهیز کنید و در عوض به او با یک نه قاطع واکنش نشان دهید.
ممکن است تربیت کودک برای والدین در مواقعی بسیار دشوار شود. اما باید در نظر داشته باشید که حتما باید از عصبانی رفتار کردن با فرزندتان بپرهیزید چرا که عواقب بدی را بر روی رابطه شما با فرزندتان به همراه خواهد داشت. والدینی که خشم خود را کنترل نمی کنند. نمی توانند تصمیمات منطقی در رابطه با تربیت و تنبیه فرزندان خود بگیرند.
والدینی که همواره با عصبانیت با فرزندانشان برخورد می کنند بعد از گذشت زمان عصبانیت آنها هیچ تاثیری بر روی فرزندشان نخواهد داشت.
در تربیت و تنبیه کودک، باید با همسر خود در یک جبهه متحد قرار داشته باشید. یعنی هر دو شما به عنوان والدین باید از قوانین تربیت کودک برای رشد و تکامل او پیروی داشته باشید. عدم رعایت قوانین توسط یکی از والدین می تواند مشکلاتی را در تربیت فرزند و آینده او ایجاد نماید.
در خانواده هایی که یکی از والدین سخت گیر و دیگری نسبت به اشتباهات فرزند خود سهل انگار است. کودک به محض تنبیه شدن نزد والد آسان گیر پناه می برد.
همیشه به خاطر داشته باشید که فرزند از تماشای رفتار های شما الگو برداری می کند. وقتی فرزندتان اطراف شما است مراقب رفتار خود باشید. قردی مودب، شاداب و دلسوز، سخت کوش و سازنده برای فرزندتان باشید تا او نیز از رفتار های شما به خوبی الگو برداری کند.
کاری که دوست ندارید فرزندتان جلوی شما انجام دهد را جلوی او انجام ندهید.
یکی از راهکارهای موثر در تنبیه کودکان کم کردن امتیازات کودک است. به عنوان مثال زمانی که کودک نمرات کمی در درس هایش کسب نموده است. شما می توانید ساعات بازی ویدیویی او را تا زمانی که نمرات بهتری کسب کند محدود نمایید.
در نظر داشته باشید شما می توانید امتیازات کودک را تنها به عنوان نوعی تنبیه از او بگیرید نه اینکه نیاز های اولیه کودک را حذف نمایید. قطع کردن و محروم کردن کودک به مدت طولانی به طور کامل از تفریحات و دیدار دوستانش، محورم کردن کودک از خوابف تغذیه کافی و … نوعی کودک آزاری محسوب می شود
در دنیای واقعی هر اشتباهی با عواقبی همراه است. اگر یکی فرد کار اشتباهی انجام دهد، اغلب مجبور می شود با پرداخت جریمه یا از طریق راه های دیگر اشتباه خود را جبران نمایید. به همین شکل باید فرزندتان متوجه شود که باید عواقب اشتباهات خود را بپذیرد و برای جبران خسارات ناشی از آن تلاش کند. زمانی که کودک باعث خسارات مالی شده است یک تکنیک بسیار مفید جبران خسارت تا زمانی است که شرایط به حالت عادی بازگردد.
به عنوان مثال زمانی که کودک بر روی میز نقاشی کرده است یک تنبیه مناسب این است که او باید نقاشی های خود را تمیز کند تا دوباره میز خوب به نظر برسد.
یکی از راه کاری های مناسب برای آموزش مسئولیت پذیری به کودک استفاده از پیامد های طبیعی بعد از یک رفتار اشتباه توسط کودک است.
به عنوان مثال زمانی که کودک را برای شما صدا می کنید و او دست از بازی کردن نمی کشد. میز را بعد از اتمام غذا جمع کنید و از تهیه غذا پس از آن خودداری کنید. این گونه رفتار های سبب می شود تا کودک مسئولیت پذیر شود و در موقعیت بعدی به نظم اهمیت بیشتر دهد.
قدرت یک غذر خواهی قلبی و صادقانه در تربیت کودک بسیار زیاد است. به عنوان مثال زمانی که کودک شما بدون اجازه به وسایل یکی از مهمانانتان دست زده او را مجبور به غذر خواهی کنید. این تنبیه بزرگی برای کودک است.
غذر خواهی کردن کودک از فردی که به او ظلم کرده و یا در حق او اشتباهی انجام داده است. او را برای زندگی آینده در بزرگسالی آماده می کند.
محرومیت کودک از محبت پدر و مادر سبب وارد شدن آسیب های بزرگی به او می شود. از جمله این آسیب ها می توان به اعتیاد به مواد مخدر، افسردگی ، استرس، خود کشی و .. در بزرگسالی اشاره کرد. در ادامه به چند مورد از محرومیت عاطفی مضر برای کودک اشاره شده است.
جداسازی کودک از دوستان و اطرافیان یا تعاملات اجتماعی
خشونت کلامی به کودک با توهین، تهدید و تمسخر
ترساندن کودک به دلیل ناتوانی در برآورده کردن انتظارات بی منطق
تحقیر کودک
امتناع از نشان دادن عشق ، مهربانی و محبت به فرزندان
تربیت فرزندتان با تنبیه های غیر استاندارد و بی منطق و همچینی استفاده از تنبیه های بیش از حد سخت و طولانی می تواند او را از داشتن یک زندگی شاد و سالم محروم کند. همیشه در خاطر داشته باشید که شما به عنوان والدین وظیفه دارد فرزندی را بزرگ کنید تا شخصی مثبت در جامعه، والدی نمونه در آینده و … شود نه اینکه فردی شود تا بر اساس خواسته های شما رفتار کند.
امتناع از تنبیه و رها کردن فرزند به او آموزش می دهد که نیازی به یادگیری و رفتار خوب ندارد. به طور خلاصه فرزندتان را لوس تربیت نکنید.
بر اساس تحقیقات انجام شده عدم توجه به تربیت کودک و سهل گیری بیش از حد سبب می شود تا کودک در بزرگسالی فردی با عدم رضایت نسبت به همه چیز باشد.
همه والدین مایلند عادات و رفتارهای خوب را به فرزندان خود یاد دهند. با این حال، استفاده از روش های نامناسب تربیتی عمل سالمی محسوب نمی شود و می تواند از نظر جسمی و روحی به کودک آسیب برساند. درست است که گاهی اوقات لازم است در صورت رفتار اشتباه کودک او را تنبیه کنید. اما منظور از تنبیه این نیست که آن ها را کتک بزنید یا بر سر آن ها فریاد بکشید. این نوع تنبیهات در دراز مدت می تواند منجر به کاهش عزت نفس، پرخاشگری و مسائل مربوط به استرس شود. در ادامه، برخی از بدترین روش های تنبیه کودکان را می خوانید:
آزار جسمی از هر نوعی که باشد نه تنها موجب ضرر به جسم کودک می شود، بلکه از نظر عاطفی نیز کودک را تحت تأثیر قرار می دهد. اگر می خواهید کودکتان به فردی مهربان تبدیل شود و دوران کودکی خود را با شادی به یاد بیاورد، هرگز برای تربیت او از خشونت فیزیکی استفاده نکنید.
شما نباید از کلمات یا زبان توهین آمیز برای کودک خود استفاده کنید. آزار کلامی کمتر از آزار جسمی نمی باشد و می تواند همان اثرات بد را روی کودک بگذارد. برای تنبیه کودکتان، از به کار بردن کلمات نامناسب، فحاشی، تهدید، تحقیر و…. خودداری کنید.
شما نباید بر سر فرزندتان فریاد بزنید. این کار نه تنها باعث می شود کودک متوجه خواسته شما نشود، بلکه زمینه ترس از شما برای او فراهم می شود. این ترس موجب می شود در آینده، کودک به طور مخفیانه کارهای خود را انجام دهد و ارتباط صمیمی با پدر یا مادر خود برقرار نکند. به جای فریادهای پرخاشگرانه، مودبانه با او صحبت کنید و بگویید چه اشتباهی کرده و کمک کنید تا آن را اصلاح کند.
هرگاه در حضور اعضای خانواده، دوستان یا سایر افراد کودک خود را تنبیه کنید، به منزله این است که به او و به خودتان توهین کرده اید. این کار باعث می شود اعتماد به نفس کودک متزلزل شود. همینطور ممکن است دیگر مثل قبل نتواند در بین آن جمع به راحتی قرار بگیرد و قطعا فردی خجالت زده خواهد شد. به جای تنبیه کودک در ملاء عام( چه تنبیه بدنی یا زبانی)، زمانی که با کودک خود تنها بودید اشتباهش را به او یادآوری کنید
یادتان باشد که فرزند شما در هر سنی که باشد، برای خود شخصیتی دارد و شما نباید برای تنبیه، به او دستور دهید که کاری را انجام دهد. مجبور کردن فرزندتان به انجام کاری باعث ایجاد ترس در او می شود. سبک تربیتی غیر منطقی دستوری، ممکن است باعث شود کودک به طور نامحسوس احساس خفگی و درماندگی داشته باشد. می توانید به جای زور، از کودک بخواهید آن کار را با محبت انجام دهد.
برای تنبیه کودک به خاطر اشتباهاتش، ممکن است بخواهید با او سرد رفتار کنید. یا حتی برخی از والدین تا مدتها با کودک خود حرف نمی زنند. اما این تکنیک انظباطی هرگز نباید به کار برده شود. زیرا کودکان برای حمایت عاطفی به والدین خود نیاز دارند. رفتار سرد با آن ها اعتمادشان را درهم می شکند و ممکن است آن ها نیز از شما فاصله بگیرند. صحبت نکردن با کودک می تواند در دراز مدت وحشتناک باشد. اگر کودکان را به حال خود رها کنید، با آن ها حرف نزنید و نسبت بهشان سرد باشید، ممکن است کارهایی انجام دهند که بسیار بدتر از اشتباه اولشان باشد.
سخن آخر از متخصصان مرکز مشاوره آواژه
تنبیه نامناسب، مبتنی بر کنترل و قدرت برای متوقف کردن رفتار نادرس کودک(برای مدت کوتاه) است. اما این تنبیهات رفتار درست را آموزش نمی دهند. به عنوان والدین، هنگام تنبیه کودک اغلب فراموش می کنیم که تنبیه قرار نیست باعث شود کودک از ما بترسد. تنها هدف از تنبیه کودک باید این باشد که اهمیت رفتار خوب و مشکلاتی که رفتار نامناسب ایجاد می کند را به آن ها بیاموزید.
برای دریافت مشاوره در زمینه تنبیه کودک میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی کودک و مشاوره روانشناسی آواژه تماس حاصل نمایید.
برخورد با شخصیت مرزی نیازمند آگاهی از این اختلال است. کسانی که به این اختلال مبتلا هستند هیجانات و احساسات خود را با شدت بالاتری بروز میدهند. این افراد به عبارتی روی یک میله باریک در حال حرکت هستند که هر لحظه ممکن است از یک سمتی به پایین پرتاب شوند. برای برخورد با این افراد باید در ابتدا ویژگی های فرد را به خوبی بشناسید. مهم ترین علائمی که ار این افراد میتوانید ببینید، روابط ناپایدار، هویت مشکل دار و خلق بی ثبات است. زمانی که به اطلاعات کافی از این اختلال دست پیدا کردید، از روانشناس برای اقدام به برخورد کمک بگیرید. روانشناس بر اساس شخصیت فرد راهکارهایی را به شما آموزش خواهد داد.
منبع: برخورد با شخصیت مرزی
افراد مبتلا به شخصیت مرزی با نشانه هایی روبرو هستند که باعث اختلال در روابط میشود. این افراد در هویت خود اختلال دارند. روابط ناپایداری دارند. از رها شدن هراس دارند. بسیار زیاد به خودکشی و خود زنی فکر میکنند. با این تفاصیل رابطه با این افراد بسیار دشوار میشود. برخورد با شخصیت مرزی کار هر کسی نیست. فردی که با چنین شخصیتی روبرو است باید در وهله اول اطلاعات کافی از این بیماری کسب کند. سپس از درمانگر یا روانشناس کمک بگیرد.
معمولا برخورد با شخصیت مرزی با چالش هایی روبرو است و هر فردی توانایی روبرویی با این اشخاص را ندارد. به همین دلیل است که کمک از روانشناس مهم ترین اقدام برای برخورد با این افراد است. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه برخورد با شخصیت مرزی با روانشناسان آواژه در ارتباط باشید.
رفتار افراد با شخصیت مرزی بسیار هیجانی است. این افراد با کوچکترین اتفاقی تغییر پیدا میکنند. افکار خودکشی بسیار زیادی دارند. معمولا در روابط خود احساس پوچی میکنند. این افراد احساسات عجیبی از خود نشان میدهند و به خود آسیب وارد میکنند. به سختی رفتارهای خود را کنترل میکنند. در ادامه نشانه های بارز اختلال شخصیت مرزی را نام برده ایم.طرد نشدن بسیار تلاش میکنند.اواخر نوجوانی اختلال افراد بروز پیدا میکند. بسیار تکانشی و تهاجمی رفتار میکنند.
در تصمیمات و رفتارهای این افراد بی ثباتی نمایان است.
روی خود کنترلی ندارند.
بدون قصد و فکر رفتار میکند.
در روابط میان فردی بی ثبات و بسیار پر تنش هستند.
دائما در حال تغییر افراد هستند.
هویت نا پایدار و نا متعادل دارند.
رفتارهای پرخطر و تکانشی در این افراد وجود دارد.
برخورد با شخصیت مرزی کار آسانی نیست. به دلیل اینکه این افراد نا امید، بی احساس، خشمگین، بی انگیزه، پر تنش و بی ثبات هستند، رابطه و برخورد با آنها کار سختی است. رفتارهای این افراد باعث فروپاشی زندگی زناشویی و روابط میشود. اما با آگاهی از روش برخورد با شخصیت مرزی تا حدودی میتوان با این افراد ارتباط برقرار کرد. در ادامه در رابطه با نحوه برخورد با شخصیت مرزی توضیح دادهایم. کمک بگیرید
مهم ترین اصل برای نحوه برخورد با شخصیت مرزی کمک از روانشناس است. این اختلال بسیار جدی است. زیرا فرد از خود رفتارهای نامعقولی بروز میدهد که نیاز به کمک متخصص دارد. زندگی با این افراد بسیار سخت و آراد دهنده است. بنابراین کمک از رونشناس مهم ترین اقدام جهت بهبود روابط است.
افراد مبتلا به این اختلال نیز مانند تمامی افراد نیازمند حامی خوب هستند. در ابتدای درمان لازم است در تمامی مراحل فرد مبتلا را حمایت کنید. بنابراین برای برخورد با شخصیت مرزی لازم است تا حمایت کننده باشید.
در مرحل بعدی از برخورد با شخصیت مرزی، باید راجب این اختلال اطلاعات خود را افزایش دهید. باید به درک دقیقی از مشکلات و نشانه های این اختلال برسید. تا زمانی که به اطلاعات دقیقی از این اختلال نرسید نمیدانید که چگونه باید با این افراد برخورد کنید. برای آگاهی و افزایش اطلاعات از کتب و روانشناس کمک بگیرید.
یکی از راه های برخورد با شخصیت مرزی، ارتباط سالم با این افراد است. زمانی این رابطه سالم و قوی میشود که احساسات خوب و مثبتی را افراد با یکدیگر داشته باشند. با این افراد خوش بگذرانید، چالش های سالمی را تجربه کنید. با این روش احساس خوبی را در فرد مبتلا به شخصیت مرزی القا میکنید.
افراد مبتلا به این اختلال معمولا در برخی شرایط احساسات شدید تری از خود بروز میدهند. بنابراین اطرافیان فکر میکنند که این افراد در بروز احساسات اغراق میکنند. باید بر اساس احساسات این افراد درک شوند.
افراد مبتلا به این اختلال به دلیل مشکل در هویت و خودپنداره مشکل از خود مطمئن نیستند. به همین دیل برای برخورد با شخصیت مرزی سعی کنید استعدادها، نقاط قوت و ویژگی های مثبت این افراد را شناسایی کنید. با این کار رفتار افراد مبتلا به شخصیت مرزی را تقویت خواهید کرد.
یکی از روش های برخورد با شخصیت مرزی، ایجاد حس مسئولیت پذیری در این افراد است. به همین دلیل برای این افراد باید مسئولیت هایی ایجاد کرد. مثلا یکی از کارهای خانه را به او بسپارید. یا خرید های خانه را برای او در نظر بگیرید. با ایجاد حس مسئولیت پذیری فرد را تشویق کنید.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی افکار خودکشی و خودزنی دارند. معمولا هم با حرف های خود دیگران را نسبت به افکار خود آگاه میکنند. این تهدید ها و صحبت ها را جدی بگیرید. این افراد از سر شوخی و یا مسخره بازی حرف خودکشی نمیزنند. در چنین وضعیتی حتما از روانپزشک کمک بگیرید.
عدم بهبودی افراد مبتلا به شخصیت مرزی مساوی با آسیب به خود است. زمانی که این افراد تحت درمان قرار نگیرند با مشکلات زیادی روبرو خواهند شد. برخورد با شخصیت مرزی نیز نیاز به آگاهی و کسب اطلاعات در رابطه با رفتار این افراد است. زمانی که با فرد مبتلا به شخصیت مرزی در رابطه باشید با شرایط نامساعد و پر چالشی روبرو هستید. در صورت ادامه رابطه بهتر است با روانشناس نحوه برخورد با شخصیت مرزی را بشناسید.
مرکز مشاوره آواژه به صورت تلفنی و حضوری در زمینه فوبیای حیوانات به مراجعان مشاوره میدهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرمایید.
برای دریافت مشاوره در زمینه برخورد با شخصیت مرزی می توانید با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی آواژه از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
منبع: برخورد با شخصیت مرزی